توضیحات

این نوشتار به دو دسته بزرگ تقسیم شده است. دسته نخست به دوره ساختارگرایی باز یا دوره نزدیک به آن مربوط می‌شود. همچنین ویژگی دیگر دسته نخست نگاه محوری و حتی گاهی انحصاری به مسئله بینامتنیت است. اما دسته دوم نظریه‌هایی را گرد میآورد که هم ازنظر زمانی پسین‌تر هستند و هم به‌ویژه بینامتنیت را بخشی از یک نظریه به‌حساب میآورد. به همین دلیل حضور بینامتنیت در این دسته اخیر، بخشی است و نه انحصاری یا تام. این کتاب نشان می‌دهد که بینامتنیت پس از ساختارگرایی نه‌فقط پایان نیافته است، بلکه به‌طور گسترده در بسیاری از رویکردها جا بازنموده و بخشی مهم از نظریه‌ها و رویکردهای متأخرتر شده است.