توضیحات

مان تاریخی «سرگذشت حاجی بابای اصفهانی» تصویری است از شیوۀ زندگی، آداب و رسوم و اخلاق رجال تازه‌به‌دوران‌رسیدۀ عصر فتحعلی‌شاه قاجار. نگارندۀ این اثر جیمز موریه، کاردار سفارت انگلیس است که کتاب را با لحنی طنزآمیز نگاشته است. وی دوبار به ایران مسافرت کرد و در مجموع بالغ بر شش سال در ایران اقامت گزید. موریه در سال 1809میلادی همراه با میرزا ابوالحسن‌خان ایلچی، فرستاده فتحعلی‌شاه به دربار انگلستان، به آن کشور بازگشت. در سال 1810، او همراه سفیر ایران و سرگور اوزلی، سفیر جدید انگلستان به تهران آمد که بخشی از کتاب براساس خاطرات و مشاهدات این مسافرت‌ها نگاشته شده است. میرزا حبیب اصفهانی (1251ـ 1311هـ‌.ق) کتاب «سرگذشت حاجی بابای اصفهانی» را در حدود سال 1303هـ‌.ق به فارسی ترجمه کرده که چاپ حاضر همان ترجمه یاد شده است. در این اثر -که در قالب سفرنامه تدوین شده- نابسامانی‌های اوضاع اجتماعی و طبقه اشراف شرح و توصیف می‌شود. حاجی بابا پسر دلاکی اصفهانی است که در راه مشهد اسیر ترکمن‌ها می‌شود و بعد از فرار از دست آنها به مشهد می‌رود و از آنجا در تهران و قم و اصفهان، سرنوشت خود را دنبال می‌کند. از نقالی و رمالی تا ملاباشی‌گری همه‌ کاری را می‌آزماید و به استانبول و حتی لندن نیز مسافرت کرده و فراز و نشیب زندگی خود را در طی داستان بیان می‌کند و ظلم و جهل و بی‌خبری دستگاه حکومت و فقر و فساد زندگی عامه را همراه با جزئیات به تصویر می‌کشد. نسخۀ حاضر از این کتاب بر اساس ترجمة میرزا حبیب اصفهانی به چاپ رسیده است.
کتابفروشی اینترنتی آبان