توضیحات

دمیتری شستاکورویچ را بدون شک باید یکی از برجسته‌ترین آهنگ‌سازان اتحاد جماهیر شوروی و البته قرن بیستم دانست. آهنگ‌سازی که وامدار میراث موسیقایی گذشتگان تاریخ‌سازی چون باخ و مالر بود. کسی که هدفش زنده نگه داشتن سنت ها و صدالبته در جای خود رها کردن آنها قلمداد می‌شود. آهنگ‌سازی که تمبر و بیان موسیقایی منحصر‌به‌فردش نیش و کنایه‌های موسیقی‌هایش، مارش‌ها و پارودی‌هایش و شاید از همه مهم‌تر موتیف مشهور برگفته از نامش یعنی DSCH (ر، می بمل، دو، سی) برای مخاطبان جدی موسیقی کلاسیک یادآور دوران اختناق و سختی‌های قرن بیستم است. کسی که در زندگی شخصی و زندگی موسیقایی دوران پرفراز‌و‌نشیبی را تجربه کرد و ماحصل این تلاش‌ها خلق ۱۵ سمفونی، ۱۵ کوارتت زهی، ۶ کنسرتو، چندین اپرا، موسیقی‌های فیلم و ده‌ها اثر پیانویی، آوازی، ارکستری و غیره است که بسیاری از آنها همچنان بخش قابل توجهی از رپرتوار اجرایی برترین نوازندگان و رهبران ارکستر را در سراسر دنیا به خود اختصاص می‌دهند. و بالاخره باید عنوان کرد که همه‌و‌همۀ این آثار را آهنگسازی خلق کرده است که از گزند نظام استالینی شوروی سابق بی‌نصیب نماند و چنان که خواهید خواند، تلخی‌ها و تنگ‌نظری‌های رژیم استبدادی و دیکتاتوری زمانش را تحمل نکرد. آهنگ‌سازی که گرچه کلامش به دلیل عواقب حتمی از اعتراض تهی بود اما، با نگارش موسیقی‌های کنایه‌آمیز، بنابر تایید همگان، مخالفت خود را در لابه‌لای نغمات موسیقی‌هایش پنهان می‌کرد و این یعنی: اعتراض به ناملایمات روزگار از جنس موسیقی.
کتابفروشی اینترنتی آبان