توضیحات

«مناجات‌نامه» یا «الهی‌نامه»، رساله‌ای عرفانی – ادبی به زبان فارسی، شامل بخشی از مناجات‌ها و سخنان عارفانه و حکیمانه خواجه عبدالله انصاری (۳۹۶-۴۸۱ ق) در قالب نثری مسجّع و موزون است؛ ازاین‌رو، هم از لحاظ عرفانی و هم از نظر ادبی اثری ارزشمند به شمار می‌رود. خواجه عبدالله انصاری، محدث و عارف قرن پنجم هجری و از نوادگان ابو ایوب انصاری است. خواجه عبداالله نه‌تنها محدث و مفسر و عارفی وارسته بود، بلکه خطیبی بلیغ، واعظی توانا و شاعری بزرگ نیز بود. ابوسعید ابوالخیر و ابوالحسن خرقانی از جمله اساتید خواجه عبدالله در عرفان هستند. علاوه بر «مناجات نامه» برخی دیگر از آثار او عبارت است از: منازل السائرین، زادالعارفین، تفسیر الهروى، صد میدان و الاربعین فى الصفات.
مناجات نامه، که بیشتر شهرت خواجه عبدالله انصاری به سبب این کتاب است، به نثر مسجّع و روان فارسى نگاشته است. نثر او در مناجات نامه، مانند یک شعر آکنده از شور و ذوق و جذبه و عرفان است. الهی نامه که از قدیمی ترین و مهم ترین متون عرفانی فارسی است، شامل مناجات ها، دعاها و سخنان وجد آمیز عرفانی است و چون اکثر مناجات‌های این کتاب با خطاب «الهی» آغاز شده است، آن را «الهی‌نامه» نیز نامیده‌اند. مناجات نامه، هر چند رساله‌ای عرفانی است، ولی از جهت تعلیمی و حکمی نیز قابل توجه است؛ از همین روست که محتوای کلمات قصار خواجه را بر سه گونه دانسته‌اند: عرفانی، حکمی و تعلیمی. ازآنجاکه این رساله گزیده‌ای از آثار مختلف خواجه است، مباحث عرفانی آن نیز متنوع است و از اصول و مبانی عرفانی تا سلوک عملی، احکام و مقررات دینی و زهد آمیز را شامل می شود. مهم ترین مباحث عرفانی این رساله عبارت است از: توحید، آفرینش، تجلی ذات و صفات، عشق و عنایت، ابلیس و موضوع تقدیر، علم و عمل، ذمّ کرامت و نکوهش معارف رسمی و عبادت بر سبیل عادت.
کتابفروشی اینترنتی آبان