توضیحات

خود زندگی‌نامه‌ها معمولاً روایتی خطی‌اند، از A به B، غالباً هم‌راستای بردار زمان، به‌جز در رفت‌و‌برگشت‌های گاه‌گدار که خاطره‌ای را به خاطره‌ای دیگر در گذشته یا آینده می‌دوزند. خاطره‌ها نویسنده را تصویر می‌کنند وقتی دارد عمل یا اندیشه می‌کند و وقتی به ترتیب پشت‌‌سر‌هم می‌نشینند حسی از دگرگونی پیوسته می‌سازند؛ از اینکه نویسنده چطور در گذر زمان به چیزی که هست تبدیل «شده» که عجیب هم نیست. مگر ما غالباً نمی‌خواهیم همین را در مورد آدم‌های مهم یا موفق بدانیم؟ ادوارد لو که بیشتر و پیشتر از نویسنده، عکاس بود، این کار را نمی‌کند. خود زندگی‌نامه‌اش به‌جای خطی پیوسته، مجموعه‌ای است از نقطه های پراکنده که توالی ناگزیرشان روی سطرهای کتاب به نظر تصادفی میان می‌آید. هر نقطه یک جمله است دربارۀ خودش -گاهی چند کلمه و گاهی چند ساعت- که حس، تجربه یا ترجیحی را به کلمه تبدیل می کند.