توضیحات
در میان آثار مزدیسنایی به پهلوی، ارداویرازنامه یکی از مقبول‌ترین و شناخته‌شده‌ترین آنهاست. گرچه زمان نگارش آن متأخر است، ولی یکی از اساسی‌ترین منابع برای شناخت آموزه‌ها دربارۀ جهان دیگر، در ایران باستان می‌باشد. در قلمرو دنیای پس از مرگ، این کتاب آخرین نشانه‌ای است که باید آن را با داده‌های اوستا (و با ترجمۀ پهلوی «هادوخت نسک») و با آنچه ما دربارۀ همین موضوع، در دورۀ ساسانی، از طریق متن‌های کتیبه‌ای موبد کردیر در دست داریم، مقایسه کرد. این کتیبه‌ها شرح دیداری را که این موبد از بهشت داشته است را روایت می‌کند. همانند ویراز حالت کشف و شهودی را که ضمن سفر آن جهانی داشته است روایت می‌کند که بسیار شبیه سفرهایی از نوع سفرهای «شمنی» است. وقتی بدانیم که دنیای پس از مرگ در آیین مزدیسنایی از چه اهمیت اساسی برخوردار است، آنگاه می‌توانیم به فایدۀ درخور‌توجه این اثر پی ببریم.
