توضیحات

فردگرایی از این نوع که توکویل توصیف می کند به نظر لا بوئسی -اگر امروز زنده بود- شکلی جدید از بردگی داوطلبانه به نظر می رسد. فرد در اسارت اضطراب خود است و به دنبال حس امنیت در امر آشنا می‌گردد، اما کلمه فردگرایی به باور من یک غیبت اجتماعی و نیز یک انگیزۀ فردی است؛ آیین مفقود است. نقش آیین در همۀ فرهنگ‌های انسانی تسکین و رفع اضطراب است. آیین با معطوف کردن مردم به بیرون و کشاندنشان در کارهای نمادین و مشترک اضطراب را تسکین می‌دهد. اجتماع مدرن آن پیوندهای آیینی را تضعیف کرده است. آیین‌های سکولار، به ویژه آیین‌هایی که هدفشان در ذات‌ فی‌نفسه همکاری است. برای فراهم کردن آن حمایت بسیار ضعیف بوده‌اند. مورخ قرن نوزدهم یاکوب بورکهارت، از دوران مدرن به مثابه «عصر ساده‌سازان وحشی» یاد می‌کند. امروزه تاثیر امتزاج امیال اتحادطلبی با ناامنی اقتصادی می خواهد زندگی اجتماعی را به طرزی وحشیانه ساده کند: «ما علیه آنها» با «به خودتان ربط دارد» جفت شده است. اما من اصرار می کنم که ما در عصر «هنوز نه» به سر می‌بریم.
کتابفروشی اینترنتی آبان