توضیحات
روایتی از زندگی استاد موسیقی، غلامحسین درویشخان (۱۲۵۱ – ۱۳۰۵
«درویش خان»، یک رمان عاشقانه دربارۀ موسیقی و روایتی از زندگی استاد موسیقی غلامحسین درویش خان است که به قلم حسن هدایت، کارگردان، تهیهکننده و فیلمنامهنویس مطرح به رشته تحریر درآمده است. حسن هدایت از چندین داستان صادق هدایت اقتباس کرده است؛ اما هیچ نسبتی با صادق هدایت ندارد. این رمان بسیار گسترده است و از کودکی تا مراسمهای پس از مرگ درویشخان را در خود دارد. او سعی کرده در این رمان جنبهها و زوایای پیدا و پنهان زندگی این موسیقیدان نامی را به تصویر بکشد. غلامحسین درویش معروف به درویشخان در سال ۱۲۵۱ خورشیدی در تهران متولد شد. پدرش حاجی بشیر اهل طالقان و مادرش از ترکمانان تکه بود. علت شهرت وی به درویشخان هم به این نکته باز میگشت که پدرش هنگـام صدازدن فرزندش همیشه از لفظ «درویش» استفاده میکرد و همین نام بعدها بهعنوان نامخانوادگی غـلامحسین برگزیده و او به درویشخان یا غلامحسینخان درویش معروف شد. درویش خان دوران کودکی را در خانواده دولتشاهی گذراند و در همین خانه مادر خود را از دست داد. پدرش که کمی با موسیقی آشنا بود و سهتار مینواخت، غلامحسین را در دهسالگی به شعبه موسیقی مدرسه نظام، وابسته به دارالفنون سپرد که به سرپرستی موسیو لومر فرانسوی ایجاد شده بود. در مجموع هفت پیشدرآمد، هشت تصنیف و نُه رِنگ از درویش خان بر جای ماندهاست که همه آنها نشان دهنده قریحه شکوفان او در آهنگسازی است. تصنیفهای درویشخان عبارتند از بهار دلکش (ابوعطا)، ز من نگارم (ماهور)، شب وصل (ماهور)، دائم مه من (ماهور)، ایران هنگام کار است (بیات اصفهان)، صبحدم ز مشرق (سهگاه)، عروس گل (سهگاه) و باد خزان (افشاری). اشعار این تصنیفها از محمد تقی بهار است، بهاستثنای تصنیف صبحدم ز مشرق که از حاجب است. در این میان دو تصنیف بهار دلکش و ز من نگارم، شهرت پایدار پیدا کردهاند. با وجود اینکه درویش به کارهای سیاسی، اجتماعی گرایش نداشت اما تصنیف ز من نگارم، سروده ملک الشعرا، حال و هوای اعتراضی دارد. آثار درویش خان که در سالهای ۱۲۸۴ (تهران)، ۱۲۸۸ (لندن) و ۱۲۹۳ (تفلیس) خورشیدی ضبط شدهاند و توسط فرهنگستان هنر با نام گلبانگ سربلندی در سال ۸۹ منتشر شد که این مجموعه کاملترین مجموعه منتشر شده از آثار درویش خان است.
کتابفروشی اینترنتی آبان
