توضیحات
این کتاب به بررسی اندیشههای «ژولیا کریستوا» -از فیلسوفان قرن بیستم بلغار- اختصاص یافته است. برایناساس، در فصل نخست کتاب نکات کلیدی متن بنیانشکن او یعنی «انقلاب در زبان شاعرانه»، بررسی گردیده است. این نظریه دربردارندۀ نظریۀ زبان، امر نشانهای و امر نمادین است. فصل دوم، زیربنای نظریۀ کریستوا را دربارۀ زبان و نحوۀ در فرآیند بودن سوبژکتیویته شامل میشود. در ادامه شیوۀ پیریزی این سوبژکتیویته بازگو میشود. و اینکه چگونه مرزهای سوبزکتیویته ثابت نمیمانند و چگونه کریستوا یک فضای روانی جدید را مطرح میکند. فصل چهارم بهمنزلۀ مروری است کلی بر آثار کریستوا دربارۀ افسردگی و مالیخولیا -در فصول دیگر کتاب، دیدگاههای این فیلسوف دربارۀ میل جنسی زنانه و فمنیسم- همچنین بحثهایی از انتقادات سایر فمینیستها از آثار وی و برداشت کریستوا از اهمیت انقلاب در زبان، سیاست و سوبژکتیویته، مطرح میگردد و سرانجام بخش «بعد از کریستوار» فشردهای از تأثیر آرای کریستوا را در مطالعات ادبی، فلسفۀ اروپای قارهای، نظریۀ فمنیستی و نظریۀ سیاسی شامل میشود. به تصریح نگارنده: «ژولیا کریستوا یکی از خلاقترین متفکران عصر ما است. او یکی از معدود فلاسفهای است که برای آنها موجود سخنگو به منظومۀ محوری برای فهم ادبیات گفتاری و نوشتاری، سیاست و هویت ملی، جنسیت و میل جنسی، فرهنگ و طبیعت، بدل میشود. درحالیکه برخی متفکران ممکن است این زمینهها را حوزههایی جدا از هم بدانند، کریستوا نشان میدهد که موجود سخنگو، ملتقای غریبی میان همۀ آنها است؛ مکانی که رانههای درونی در زبان تخلیه میشوند، جایی که میل جنسی با اندیشۀ تعامل پیدا میکند و جایی که تن و فرهنگ بههم میرسند»