توضیحات

در تابستان 1922، مارتین هایدگر (1972-1889) به کلبه کوچکی که در ارتفاعات کوهستانی جنگل سیاه در جنوب آلمان برای او ساخته شده بود، رفت. او در آن‌جا، روی بسیاری از آثار مشهورش که از سخنرانیهای اولیه‌اش که دانشجویان را محسور کرده بود و برای شکل دادن به کتاب هستی و زمان ترتیب داده شده بود تا آخرین و به تحقیق مبهم‌ترین آثارش را شامل میشد، کارکرد. هایدگر به مدت بیش از پنج دهه، غالبا در تنهایی، در این کلبه اندیشید و نگاشت و این خود دلالت بر نزدیکی ذهنی و عاطفی با این بنا و محیط اطراف آن و گذر فصل‌های آن دارد. کتاب حاضر درباره رابطه عمیق میان جا و شخص است. کلبه هایدگر به منزله جایگاه ادم‌شار ـ نویسنده کتاب ـ رویارویی دلیرانه فیلسوف با هستی است. ستایش تملق‌آمیز بر ما عرضه نمی‌کند، بلکه تاملی روشنگر، عاری از غرض و به دور از اسطوره‌سازی درباره رابطه جا و فکر به دست می‌دهد. او در این فرایند بر تفکر هایدگر درباره ساختن، سکنی گزیدن و اندیشیدن پرتوی جدید، ملایم‌تر و گسترده‌تر میافکند. برخی از عنوان‌های مباحث کتاب از این قرار است: منظره خلاق: چرا من ساکن روستاهایم؛ (مارتین هایدگر)؛ ساختن سکنیگزیدن اندیشیدن (مارتین هایدگر) یک منظره و دگرگونیهای آن؛ کلبه سرانجام چگونه ساخته شد؛ ارتباط هایدگر با کلبه؛ و کلبه یا بازتاب تفکر هایدگر.