توضیحات
مسئلۀ اصلیام در کتاب این بود که چگونه یک بوطیقای عملی طراحی کنم؛ یعنی فن داستانگویی که در تمام اشکال داستانی کاربرد داشته باشد. از جمله اینکه نشان دهم چگونه یک داستان پیچیده و زنده خلق کنید که در ذهن مخاطب رشد کند و هرگز نمیرد… رسیدن به مقام استادی در داستانگویی کار شاقی است، ولی اگر فن را یاد بگیرید و زندگی خودتان را به یک داستان بزرگ تبدیل کنید، از قصههای شگفتانگیزی که خواهید گفت، به حیرت فرو میروید. «جان تروبی» جان تروبی را باید نمایندۀ نسل تازهای از متخصصان فیلمنامه و داستان بهشمار آورد که بعد از استادان قدیمیتر مثل سیدفیلد، رابرت مککیف لیندا سیگر و همنسلان آنها، پا به عرصه گذاشتهاند. یکی از ویژگیهای بارز نسل جدید، نگاه فراگیر آنها به مقولۀ داستانگویی و عدم تمایز میان انواع داستان مثل رمان، نمایشنامه و فیلمنامه است. یکی از جذابترین ویژگیهای این کتاب، مقایسۀ شاهکارهای داستانگویی در رسانههای مختلف است. تروبی به زیبایی نشان میدهد که «تکنیکهای» داستانگویی به شیوههای تقریباً یکسان در همۀ انواع داستان بهکار میروند و قصهگویان بزرگ، از گذشتههای دور تا کنون، به زبانی مشترک سخن گفتهاند که همان زبان جهانیِ داستان است