توضیحات
نمایش فرنگستان در آغاز از طریق مکتوب توسط «ترجمه و اقتباس» و سپس از طریق «اجرا» به ایران راه یافت. در دوران مشروطیت، نخستین گروه نمایشی ایران با عنوان «تیاتر ملی» توسط محقق الدوله تأسیس شد. اما با ورود رضاشاه به صحنۀ ریاست و از هم پاشیدن قاجارها و مشروطه، دوران جدیدی برای نمایش در ایران شروع شد. بیش از سه قرن است که از عمر نخستین آثار نمایشی که همان درامهای مذهبی – تعزیه باشد میگذرد. ادبیات نمایشی که بر پایۀ اصول و قواعد نمایش فرنگستان پیریزی شده نیز عمرش دارد کمکم به حدود دو قرن میرسد.جلد اول مجموعه ادبیات نمایشی در ایران نخستین کوششها تا دوره قاجار را در برمیگیرد و به بررسی آثار آخوندزاده، میرزا آقا تبریزی و نهضت ترجمه و اقتباس نمایشنامه در ایران میپردازد و مباحثی چون نمایشنامهنویسی، نقد و نظریههای نمایشی را بهعنوان گنجینههای ادبیات نمایشی در ایران مورد بررسی قرار میدهد. جلد دوم مجموعه ادبیات نمایشی در ایران دربرگیرندۀ دوران انقلاب مشروطه است و به بررسی آثار نمایشنامهنویسان آذری و فارسیزبانی چون حاجیبگف، نریمانف، مویدالممالک فکری، کمالالوزاره محمودی و همینطور نخستین روزنامه تئاتر ایران و نهضت ترجمه و اقتباس نمایشنامه در ایران میپردازد و با چاپ متون نمایشی چون حکام قدیم – حکام جدید، اوستاد نوروز پینهدوز و ضحاک راه آشنایی و بررسی ادبیات نمایشی در ایران را برای علاقهمندان هموار میسازد. جلد سوم مجموعه ادبیات نمایشی در ایران دوران حکومت رضا شاه پهلوی (۱۳۲۰-۱۳۰۰ هـ ش) را در برمیگیرد. رضا کمال شهرزاد، حسن مقدم، میرزادۀ عشقی، صادق هدایت، سعید نفیسی و گریگور یقیکیان از جمله نمایشنامهنویسانی بودند که آثاری ناسیونالیستی با نگاهی حسرتزا و رمانتیک به گذشته باستانی در این دوران از خود برجای گذاشتند. در این جلد با مباحثی چون اپرت، نقد و تأسیس نخستین مدارس نمایشی در ایران نیز آشنا میشویم. جلد چهارم مجموعه ادبیات نمایشی به «دوره طلایی نمایش در ایران» میپردازد؛ در دهۀ بیست (۱۳۳۲ – ۱۳۲۰) با فعال شدن فضای فرهنگی و احزاب و دستجات سیاسی و حمایت آنها از گروههای نمایشی و حضور مؤثر عبدالحسین نوشین، سیدعلی نصر، احمد دهقان و اسماعیل مهرتاش سه گروه نمایشی مهم و با اساسنامه و اسلوب هنری پا گرفت که تئاتر فردوسی، تئاتر تهران و جامعه باربد بودند که دورۀ طلایی تئاتر در ایران را رقم زدند و موفق شدند تا آثار نمایشنامهنویسانی چون رفیع حالتی (حجار)، غلامعلی فکری ارشاد (معزّالدیوان)، محمد حجازی، پرویز خطیبی، علیاصغر گرمسیری، فضلالله بایگان، حسین خیرخواه، ابوالقاسم جنتی عطایی، حسن شیروانی و صدیقه دولتآبادی را به معرض تماشا بگذارند و بزرگانی چون سعید نفیسی، پرویز ناتل خانلری و امین عالیمرد بر آن اجراها نقد بنویسند. تئاتر صاحب سندیکا و مجله شد و تماشاگر ثابت و علاقمندی پیدا کرد که به کیفیت و بسط و گسترش آن کمک زیادی کرد و برای اولین بار نمایشنامهنویسانی پیدا شدند که راجع به وقایع سیاسی و اجتماعی روز بنویسند تا تئاتر ایران بهراستی در آن دوره، فرزند زمانۀ خود شود…
کتابفروشی اینترنتی آبان