توضیحات
کتاب حاضر، نمایشنامه‌ای است که در آن توانسته است عقل و احساس، نماد و واقعیتِ روزمره، زبان روزمره و شعرگونگی آن را به تعادلی خیره‌کننده برساند و با این‌کار، از طبیعینگاری فاصله بگیرد. نویسنده در این نمایشنامه، به‌عنوان الماس تراژدی شهرنشینان که راهگشای تئاتر رئالیستی نیز هست، با تأکید بر انسان متوسط، این سه اصل را با استادی رعایت می‌کند. در این نمایشنامه هیچیک از اشخاص نمایشنامه آدم‌های خارق‌العاده‌ای نیستند. در این نمایشنامه، «گرِگیرش» شبیه دکتر «استوکمان« در دشمن مردم است. اما اگر دکتر «استوکمان» آرمان‌خواه در پاره‌ای موارد خارق‌العاده، یعنی انسانی ورای نمونه نوعی، به نظر می‌آید، «گرگیرش» فردی منزوی، افسرده و کمیک است.
