توضیحات

نگارنده در آغاز، اطلاعاتی مختصر درباره عوامل تشکیل دهنده نمایش (کارگردان، بازیگر، لباس، نور، گریم و وسایل صحنه) به دست می‌دهد؛ سپس این موضوعات را همراه با نشانه‌های آن مطرح میسازد: بازی (play)، میم (Mime)، پانتومیم، تراژدی، کمدی، کمدی فرس (Farce comedy)، درام، پرولوگ، منولوگ، نمایش‌های میستری (Mytery play) و نمایش‌های (Miracle play). به تصریح نگارنده: “یک اثر دراماتیک مربوط به هر دوره‌ای که باشد واجد مجموعه‌ای از نشانه‌هاست، جریان گفتار معمولی، نظامی مرکب از بسیاری نشانه‌های گوناگون است. سخن هر یک از شخصیت‌ها نمودار حالت روحی وی و در عین حال نشانه سطح فرهنگی و اجتماعی اوست. لباس یک شخصیت در نمایش در عین حال که شئ است… واجد ساختاری از نشانه‌هاست و گواه تعلق به ملیت، موقعیت اجتماعی، اقتصادی و همچنین خاستگاه اندیشه، سن و سال و نیز تمایلات اعتقادی اوست. نشانه‌شناسی امروز بر میزان درک ما از یک اثر بسیار افزوده است”.