توضیحات
برنارد بوزانکت فیلسوف و نظریهپرداز سیاسی انگلیسی و شخصیت تأثیرگذاری در مسائل سیاست سیاسی و اجتماعی در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم بود. آثار وی تحت تأثیر قرار گرفت اما بعداً مورد انتقاد بسیاری از اندیشمندان، به ویژه برتراند راسل، جان دیویی و ویلیام جیمز قرار گرفت. برنارد شوهر هلن بوسانکته، رهبر جامعه سازمان خیریه بود. نویسنده در این اثر زیباییشناسی را تماماً به دید فلسفی نگریسته و در آن به آثار فیلسوفان در مورد هنر و زیبایی بیشتر متکی است تا آثار هنرمندان، از مدافعان بی قیدوشرط ایدئالیسم مطلق (اصالت معنا) است و از این دیدگاه به هنر و زیبایی نگریسته است. به موضوع کارش اشراف کامل دارد و در پروراندن مباحث و موضوعات گوناگون در حوزه هنر و زیبایی حق مطلب را ادا کرده است. نظریۀ زیبایی شاخهای از فلسفه است و برای شناخت فراهم آمده است نه راهنمای عمل. بنابراین این کتاب در درجۀ اول متوجه کسانی است که شاید در درک جایگاه و ارزش زیبایی در نظام زندگی انسان، آنگونه که توسط اندیشمندان هدایتگر در ادوار گوناگون تاریخ جهان تصور شده سات، یک علاقۀ فلسفی بیابند. هدف نویسنده این نبوده که صرفاً گزارشی از مباحث نظری ارائه دهد. هیچ یک از شاخههای تاریخ فلسفه نمیتواند کاملاً به نحو نظری بیان شود و تاریخ زیباییشناسی کمتر از بقیه دارای این وضعیت است. بنابراین هدف نویسنده آن بوده که باور فلسفی را فقط به عنوان صورت روشن و متبلور آگاهی از زیبایی یا حس زیبایی نشان دهد که خود این صورت توسط شرایطی تعیین میشود که عمیقاً در زندگی ادوار تاریخی پیدرپی قرار دارد. در واقع نویسنده در حد امکان از تاریخ آگاهی از زیبایی سخن گفته است. این کتاب تألیف برنارد بزانکت فیلسوف هگلی مسلک انگلیسی از هواداران ایدئالیسم مطلق در کنار برادلی در اواخر قرن نوزده و اوایل قرن بیستم است. وی از تحصیلکردگان دانشگاه آکسفورد است. از سال 1903 تا 1908 استاد فلسفۀ اخلاق بود و تا پایان عمر در لندن زیست. آثار عمدۀ او به شرح زیر است: درسگفتارهای گیفرد: اصول فردیت و ارزش و ارزش و تقدیر فرد؛ منطق ریختشناسی شناخت؛ و تاریخ زیباییشناسی. بزانکت که در این کتاب زیباییشناسی را تماماً به دید فلسفی نگریسته و در آن به آثار فیلسوفان در مورد هنر و زیبایی بیشتر متکی است تا آثار هنرمندان، از مدافعان بیقید و شرط ایدئالیسم مطلق (اصالت معنا) است و از این دیدگاه به هنر و زیبایی نگریسته است، به موضوع کارش اشراف کامل دارد و در پروراندن مباحث و موضوعات گوناگون در حوزۀ هنر و زیبایی حق مطلب را ادا کرده است. فصل اول کتاب دربارۀ طرح کار و پیوندش با تعریف زیبایی است. در فصل بعد به آزمایش احساس زیباییشناختی و نظریۀ موسوم و متداول در میان قدمای یونان پرداخته شده است. فصل سوم بدون توجه به رشد تاریخی درون مرزهای عصر باستان، صرف بیان پیوند منطقی اصول کلیای شده که وضعیت همۀ متفکران یونانی را در پژوهشهایشان دربارۀ امر زیبا تعیین میکند. کار پیگیری تاریخی فشاری که بصیرت پیشرو و تجربه بر این مفاهیم وارد کرده است، همراه با فشار ناشی از دستورها (فرمولها) تا وقتی که نقطۀ شکست فرارسید، تا حد امکان در فصل چهارم مطرح شده است. در فصل پنجم و ششم کوشیده نشانههای مرزیای تعیین شود؛ هرقدر هم که این نشانهها کم و از هم فاصله داشته باشند، تا به واسطۀ آنها درک امر زیبا از طریق حرکت پرپیچوتابی ممکن گردد که جهان را به دورۀ جدید میپیوندد. بنابراین نویسنده در فصل پنجم کار خود را محدود به دورهای کرده که بین مرگ اسکندر در سال 323 پیش از میلاد تا گشایش قسطنطنیه به عنوان مرکز امپراطوری روم در سال 330 میلادی میلادی قرار دارد. در فصل ششم بعضی نشانههای استمرار آگاهی زیباییشناختی در قرون وسطا مورد بررسی قرار گرفته است. در فصل هفتم نویسنده توجه خود را به دو شاعر بزرگ محدود کرده که دورۀ زایش جدید را به ترتیب میگشایند و میبندند؛ یعنی دانته و شکسپیر. امر زیبا به عنوان محل تلاقی عقل و احساس متعلق مابعدالطبیعه است و به عنوان تعبیر زندگی انسان در شرایط و بخشهای متغیرش متعلق نقادی است. ترکیب این دو علاقه، بعد از رشد مستمر جداگانۀ هرکدام، شکلگیری حقیقی زیباییشناسی جدید را شکل میدهد. در فصل هشتم این مسئلۀ فلسفۀ زیباییشناسی جدید بررسی شده است. در فصل بعدی نیز دادههای این فلسفۀ زیبایی شناسی جدید بررسی شده است؛ یعنی فرایندهایی که راه را برای تفکر زیباییشناختی جدید به سوی تدوین مسئله توسط فلسفه و تدارک دادهها از طریق نقادی هموار میکند. این فرایند اخیر یعنی تدارک دادهها در این فصل بررسی شده است.
کتابفروشی اینترنتی آبان