توضیحات

اثر حاضر تحقیقی است برای اثبات این نکته که رویکرد جهانگرایانه ایرانیان ریشه در فرهنگ و تاریخ ایرانیان دارد .مولف کوشیده است با استناد به واقعیت‌های تاریخی و شواهد موجود در زبان ایرانیان، دین‌های اقوام ایرانی در طول تاریخ، ساختار سیاسی جوامع ایرانی، ادبیات و به ویژه شعر فارسی، هنرهای ظریف و معماری نشان دهد که در رفتار فرهنگی ایرانیان رویکردی جهانگرایانه هست که باعث شده از آمادگی پذیرش و جذب فرهنگ‌های دیگر و رابطه متقابل اثرگذاری و تاثیرپذیری با دیگر قومیت‌ها برخوردار باشد ;همچنین اقوام و فرهنگ‌های دیگر را با خود بیگانه نشمارد و به جای دفع و رد آنها به سازگاری با آنان گرایش داشته باشد، به‌زعم نگارنده “دوری گزینی از جهان بزرگ و ستیز با آن خصلت ذاتی و اساسی و همیشگی فرهنگ ایرانی نبوده است .”مباحث کتاب در ده بخش تنظیم شده که عناوین آنها عبارت‌اند از1 :ـ تحرک جغرافیایی گسترده و پویایی اقوام ایرانی، 2ـ ایران شاهراه جهان، 3ـ ایران کانون اشاعه عناصر فرهنگ جهانی، 4ـ نقش شعر و ادبیات عرفانی فارسی در تقویت و تشدید رویکرد جهانی، 5ـ فرهنگ ایرانی، فرهنگ مدارا، 6ـ فرهنگ ایرانی، آموزش‌پذیر فرهنگ‌های برتر و آموزش‌دهنده فرهنگ‌های پست‌تر، 7ـ زبان فارسی، گردونه و بازتابنده فرهنگ جهانگرای ایرانی، 8ـ حوزه فرهنگی ایران، بستر پیدایش و پرورش دین‌های جهان، 9ـ حاکمیت چند هزار ساله یک نظام سیاسی فرامرزی فراقومی در حوزه فرهنگی ایران، 1 سیر تحول نظام سیاسی و اجتماعی در فرهنگ ایرانی .کتاب با فهرست منابع و فهرست اعلام به پایان می‌رسد .