توضیحات

داستان گرایش‌های نوین و خطوط تزیینی و تفننی در پنجاه سال اخیر ریشه در ادوار کهن دارد و این مهم چنان که شایسته و بایسته است، پژوهش و واکاوی نشده است. تمایل خوشنویسان را به تفنن و ابداع در خطوط کلاسیک و رسمی به روشنی در آثار نفیس و موزه‌ای می‌توان مشاهده کرد. از آغاز دوران صفوی به موازات پیدایش شعر مردمی در شعر وقوعی، شاهد به اوج رسیدن مرقع‌پردازی و تألیف و رسالات آموزشی خوشنویسی هستیم. در همان دوره است که قطعه‌سازی و یکه‌صورت بسیار رواج یافته و سفارش‌دهندگان از محدودۀ دربار و سلاطین و مشاهیر به دایرۀ تاجران و طبقۀ مرفه جامعه توسعه می‌یابد و هنرمندان مردمی نیز آثار خویش را نه به شکل موزه‌ای و نفیس بلکه با مواد و مصالحی ساده و گاه بی‌کیفیت، تولید و عرضه می‌کنند و از این روست که بسیاری از آثارشان تا دورۀ معاصر از میان رفته و برای مطالعۀ سیر تحولات این هنرها به دست پژوهشگران معاصر نرسیده است.