توضیحات

در سومین شماره از دور جدید انتشار این فصلنامه، مطالبی در چهار بخش با عناوین هنرآزمایی، هنر شناخت، تبارشناخت و کتاب شناخت، منتشر شده است که به قلم نویسندگان ایرانی یا خارجی نگاشته شده‌اند. دان کارل هُلم، دانشیار دانشگاه سودرتورن استکهلم، در مقاله‌ای با عنوان “در باب بازنمایی تاریخ هنر معاصر” به بررسی نمونه‌ها و پیامدهای تاریخی هنر پرداخته است. او در این متن به مقایسه هنر معاصر و هنر تاریخی پرداخته و دو کاربرد رایج برای هنر معاصر را به این شکل معرفی کرده است: “1- متعارف‌ترین کاربرد که به ترتیب زمانی استوار است می‌گوید هنر معاصر به هنر جدید، اخیر، فعلی یا مدرن اطلاق می‌شود. یا به لحظه،برهه یا عصر حاضر مربوط می‌شود. 2- کاربردی تاریخی، مرتبط با هنری که به فضایی مشخص در زمان تعلق دارد، که به وجهی کم و بیش صریح به عنوان دوره معاصر در تاریخ تعیین می‌شود.” پس از شرح و تفسیرهای متفاوتی از این دو کاربرد، این‌طور نتیجه می‌گیرد که: ” آنچه بدین قرار می‌توان به معنای اول کلمه معاصر خواند، یعنی چیزی که به تازگی تولید شده یا در گالری به نمایش گذاشته شده است، شاید با کاربرد دومین واژه تعارض داشته باشد، کاربردی که می‌تواند به اثر مهمی از هنرمندی چون جکسون پولاک از اواخر دهه ۱۹۴۰ اطلاق شود، اثری که بنا به تعریف اول ما احتمالاً نه “معاصر” که “تاریخی” می‌نماید. “تلقی هرمنوتیکی از هنر معاصر” به قلم امیر نصری یکی دیگری از مطالب بخش “هنرآزمایی” است. بخش “هنر شناخت” با مقاله‌ای از گوتفرید بوهم، استاد تاریخ هنر مدرن در دانشگاه بال سوئیس، باعنوان “فراتر از زبان؟ نکاتی در مورد منطق تصاویر” آغاز شده است. او در ابتدای این متن آورده است: “تصاویر منطق خاصی دارند که فقط متعلق به آنهاست. مراد ما از منطق، تولید منسجم و پیوسته معنا از طریق روش‌های اصالتاً تصویری است. گفتنی است که مراد منطقی غیر اسنادی است که بر مدل گزاره‌ای یا دیگر مدل‌های زبانی بنا نشده است. این منطق بیان شدنی نیست، بلکه وجودش معطوف به دیده شدن است. نتایج چنین ادعایی پر مناقشه است و ما را به بستری دشوار خواهند کشاند. می‌دانیم که تصاویر قدرت و معنایی منحصر به خود دارند. دانش تصویر به قدمت دنیا است و از پیش از تاریخ نزد انسان‌های بسیاری وجود داشته است.” او در ادامه با استفاده از تصاویری از غارهای تاریخی، تصاویر کهکشانی، عکس‌ها و آثار هنری مختلف به بررسی منطق تصاویر پرداخته است. مقاله “کانت پس از دوشان” به قلم تیه‌ری دو دوو، مقاله “کیرکگور، ایبسن و زیبایی‌شناسی ارتباط غیرمستقیم” نوشته لئوناردو اف. لیسی، دیگر مطالب این بخش هستند. بخش تبارشناخت به مقاله “لائوکون، گفتاری در باب مرزهای نقاشی و شعر” نوشته گوتهولد افرایم لسینگ اختصاص دارد. او در مقدمه این متن آورده است: “نخستین کسی که نقاشی و شعر را همانند یکدیگر دانسته می‌باید انسان لطیف طبیعی بوده باشد که توانسته درک کند هر دوی این گونه‌های هنری تأثیر یکسانی بر وی دارند. او دریافته است که هم نقاشی و هم شعر، ظاهر را همچون واقعیت و امور غایب را همچون اموری حاضر بر ما عرضه می‌کنند. هم شعر و هم نقاشی ما را می‌فریبند و این فریب خوشایند است.” بخش “کتاب شناخت” به معرفی چند کتاب ایرانی و خارجی اختصاص دارد. کتاب “ایدئولوژی زیبایی‌شناسی” نوشته تری ایگلتون، توسط مهدی نصرالله زاده معرفی شده است. معرفی کتاب “نگره فیگوراتیو در نقاشی معاصر ایران” با گردآوری مسلم خضری توسط رویا ظریفیان انجام شده است. کتاب “فریدریش و عصر رومانتیسم آلمانی” نوشته لیندا سیگل و دیگران توسط مهین بهزادی مهرداد معرفی شده است. امین حسینیون به معرفی کتاب “شش کارگردان اروپایی” نوشته پیتر هارکورت پرداخته است. کتاب “فتیشیسم در موسیقی و واپسروی شنیدن” نوشته تئودور آدورنو توسط آروین صداقت کیش معرفی شده است. مهسا شیدانی هم به معرفی کتاب “به صحنه بردن فلسفه: فصل مشترک‌های تئاتر، اجرا و فلسفه” پرداخته است.
کتابفروشی اینترنتی آبان