توضیحات

از اواخر سدۀ دهم هجری، قطع ارتباط نگارگری قدیم با هنر تجسمیِ بعد از خود، موجب شد تا فضیلت‌های مطروحۀ این هنر و مولفه‌های زیبایی‌شناختی آن نزد هنرمندان خالق آثار و سفارش‌دهندگان و حامیان نگاره‌ها راهی به دنیای مخاطب امروز نداشته باشد. ثبت نبودن متر و معیارهای زیبایی‌شناختی دربارۀ نگارگری قدیم، مخاطبان امروزی را برای درک مولفه‌های زیبایی و عناصر ستایش‌بخش نگارگری ایرانی، به حدس و گمان یا قرار دادن آثار در ترازو‌های سنجش گونه‌های دیگری از هنرهای تجسمی محتاج کرده است. دو موضوع موجب شد تا این کتاب از طریق ایدۀ تدوین فصول مشترک اظهارات زیبایی‌شناختی صاحب‌نظران معاصر، تعیین مولفه‌های زیبایی‌شناختی در نگارگری ایرانی را هدف کار خود قرار دهد. روشی که حاوی یافته‌های متکی به نوعی خِرَد جمعی این است: اول، در دسترس نبودن منابع مکتوب تاریخی حاوی مباحث زیبایی‌شناختی دربارۀ نگارگری ایران و دوم، ذوقی بودن اتکا به برداشت‌های شخصی و فردی از نگاره‌ها. اظهارنظرهای موجود دربارة زیبایی‌شناسی نگارگری ایرانی و تلاش‌هایی که برای تعیین مولفه‌های بصری و محتوایی موثر در زیبایی نگارگری قدیم ایران صورت گرفته است، در کامل‌ترین و مستقل‌ترین شکل‌های موجود همچنان نظرات فردی صاحب‌نظران را بازتاب می‌دهد، نظراتی که متأثر از جایگاه علمی، تاریخی، فرهنگی و هنری یا تحت تاثیر عوامل شخصیتی با بافت اجتماعی و فرهنگی صاحب‌نظر، با آنچه دیگران اظهار کردند تفاوت دارد.
کتابفروشی اینترنتی آبان