توضیحات

در کتاب حاضر دیدگاه نویسنده به عناصر ساختاری سینما -که وی در هشت گروه می‌گنجاند- در بنیاد نگرشی شکل‌گراست. هرچند آن را با ساختارگرایی نحوی (نه ساختارگرایی معنایی) نیز در هم می‌آمیزد. دیگر اینکه، وی بیشتر به ویژگی‌های شکلی نماها و چگونگی پیوندشان با یکدیگر می‌پردازد، تا به معنایی که از آن نماها برمی‌آید. از همین‌روست که وی نه به تأویل و تفسیر رویدادها که به چگونگی نمایش آنها بر پرده توجه دارد، و این را در گرو کاربرد درست عناصر ساختاری سینما می‌داند. نویسنده هرچند سینما را نوعی زبان می‌داند ولی این مقایسه را چندان پیش نمی‌برد که همچون کریستین متز، سینما را تقریباً همانند زبان کلامی بپندارد، و کاربرد اصطلاحاتی زبان‌شناختی همچون نحو، قواعد کنش، و قواعد توانش نه بر یکسانی سینما و زبان بلکه بر سازوکار درونی سینما استوار است که دست‌کم برای ارتباط قواعدی را به‌کار می‌گیرد که اگر سینما را نوعی زبان بدانیم کاربردشان توجیه می‌شود.
کتابفروشی اینترنتی آبان