توضیحات

کتاب حاضر دومین اثر آلن وایس است که به فارسی برگردانده شده است. رویکرد وایس در اثر حاضر ضمن تأثیرپذیری از روش کلود، لوی – اشتروس نزدیکی‌های نظری – هذیانی بسیار با کار دلوز در پروژه انتقادی و بالینی‌اش دارد و به نظر می‌رسد پروژه دلوز را به‌سوی مرزهای جدیدی پیش می‌برد. هرچند خاستگاه چنین رویکردی در نیروشناسی و عارضه شناسی تکنیک‌های آفرینشگر یک دوران را باید در انگاره نیچه‌ای «پزشک فرهنگ» جست، اما اولین بار این ژیل دلوز بود که در ۱۹۸۸ در صحبت از پروژه انتقادی و بالینی‌اش از هر دوسویه مذکور (امر انتقادی در معنای ادبی کلمه و امر بالینی در معنای پزشکی کلمه به شیوه‌ای نقشه نگارانه و شیزوکاوانه (نه روانکاوانه) سخن گفت و نسبت میان آن دو را در فرآیندهای آفرینشگرانه ادبی، فلسفی، و هنری (در نسبت میان نظرگاه مؤلف در اثر آفریده‌شده‌اش و قوای تنانه و احوالات روانی‌اش) بررسی کرد.