توضیحات

این کتاب در خصوص دیدگاه ملاصدرا درباره هنر و عشق، در ده فصل تنظیم گردیده که عبارت است از: فلسفه اسلامی و راز پیوند عشق و هنر در ساحت ربوبی، ویژگی‌های نگاه ملاصدرا به هنر و زیبایی‌شناسی هنری، سه قاعدهی اصلی در رویکرد وجودی ملاصدرا به هنر و زیبایی‌شناسی هنری، زیبایی‌شناسی بدیع ملاصدرا در عشق‌های عفیف انسانی، یا التذاد هنری و زیبایی‌شناسانه در عشق مجازی، آسیب‌شناسی عشق و مبانی فلسفی نقد هنر، مبانی هرمنوتیکی نقد هنر در عشق‌شناسی، ملاصدرا و جایگاه بیان‌گری در فلسفه نقد هنر، و رنسانس هنری، نگارگری عصر صفوی و زیبایی‌شناسی صدرایی. نگارنده برخی از نظریات ملاصدرا را در عشق و هنر و زیبایی‌شناسی چنین برمی‌شمارد: “1- در نگاه ملاصدرا هم طبیعت و هم آثار هنری صنع لطیف و زیبایی‌شناسیک هستند. 2- هنر و اثر هنری انسان از دیدگاه ملاصدار این است که چون خداوند هنرمند است و انسان را قایم مقام خویش در همه اسماء قرار داده، بنابراین اراده کرده است که انسان نیز هنرمند باشد. 3- از نظر ملاصدرا مراتب خاصی از عشق می‌تواند با هنر یا زیبایی‌شناسی در صنایع لطیف، نسبت داشته باشد. به طور کلی آن مراتب خاصی از عشق که ملازم با خلق صورت و صورت‌پردازیاند، واجد چنین نسبتی هستند. 4- ارزش هنر، صنایع لطیفه و زیبایی‌شناسی هنری از نظر ملاصدار از آن جهت است که این موارد، وجوه زیبایی‌شناختی حقیقت را آشکار و انگیزهی لازم را برای تحقق آن زیباییها فراهم می‌کند. هنری که زمینهی شدن را فراهم می‌کند بسیار فراتر از احساس است. 5- استحسان و تمثل دو وجه مشترک عشق مجازی نفسانی و زیبایی‌شناسی در صنایع لطیفه است و همین دو وجه اشتراک در چشم‌انداز ملاصدرا پیوند بین عشق عفیف و صنایع لطیفه را برقرار کرده است. 6- عاشق و خیال عاشق در مشاهدات اولیه، منفعل است و تصاویر حاصله از مشاهدات، صرفا انعکاسی از بیرون به درون هستند. اما از مرحله‌ای از مسیر عشق که ملاصدرا از آن به انظار متوارد، تعبیر کرده است، ابتکارات و فعالیت‌های عاشق شروع و تا مرحلهی تمثیل پیش می‌رود. 7- شدت عشق و لذت به مراتب حضور صورت جمال و زیبایی بستگی دارد. ملاصدرا حضور صورت و زیبایی را در سه مرتبهی تمثل خیالی، تمثل حسی و شهود اشراقی می‌داند و…”.