کتاب مصور حاضر، مانند هر کتاب تاریخ نگارانه دیگر سرشار از جزئیات است. نویسندگان کتاب همه‌جا اظهارات و دعاوی خود را مستظهر به این یا آن نظریه خرد یا کلان کرده‌اند و به‌جای تکرار یا بسط انگاره‌های رایج در تاریخ‌های رسمی درباره اشخاص و آثار و جریان‌ها و واژگان کلیدی تئاتر، تنها در چارچوب‌های نظریه‌های کلان‌تر و انتزاعیتر سخن گفته‌اند. بخش‌بندی کلان چهارگانه کتاب مبتنی بر نظریه ارتباطات یا شیوه‌های ارتباطی مختلف در ادوار تاریخی مختلف است و در این میان تلقی از خود تئاتر هم به‌سان یک شیوه ارتباطی ویژه است که در گذار تاریخی از این شیوه‌های ارتباطی، هر بار شکل‌های متفاوتی به خود گرفته است.