توضیحات
آیا ابراز وجود و عرض اندام فعالانۀ هر مردمی، در مقام تجسم یک «ما»ی جمعی که خود را از یوغ قدرت های نهادینۀ موجود رهانیده است، دیگر نباید شأن تجویزی عام داشته باشد؟ و آیا نقش نظریۀ سیاسی را زین پس باید محدود کرد به گوشزد کردن و پاییدن و واسازی بی پایان سلسله مراتب ها و استثنا کردن های ناگزیری که بدون آن هرگز هیچ مردمی قادر به تأسیس و تقویم خویش نبوده است؟ اگر نه، آنگاه پرسش این است: آیا میتوان بدون تعميم ناروای تاریخ خاص یک ملت، چه آمریکا چه فرانسه، در حکم الگویی کلی برای تمامی ملت ها، مقولۀ مردم را از زیر آوار درهم تعصب های ملت پرستی و توسعه طلبی های امپریالیستی بیرون کشید و در جهت رهایی حقیقی انسان ها به کار بست؟ و اگر چنین است، آیا کار نظری، خواه در حیطۀ فلسفه خواه جامعه شناسی، خواه در میدان علوم سیاسی تحقق یابد، خواه در زبانپژوهی و پژوهش هنر، در عمل به افزایش این توان بالقوۀ سیاسی کمک میکند؟ یا نه، پشت رادیکالیسم ابطال ناپذیری سنگر میگیرد که مختص آن انگشت شمار کسانی است که بیرون گود می ایستند یا به کردار وکلای فرصت طلب و طماع بحران ها را تکبهتک رصد می کنند، و توانی بی همتا برای انگشت نهادن بر نقاط کور سیاست معاصر دارند، خواه در جناح چپ، خواه در جبهۀ راست؟ قمار نظری متون گرد آمده در این کتاب باوری واحد است: این باور که تقسیم ها و طرد هایی که مردم را همواره از یکی بودن باز می دارند نه تنها موانعی برنداشتنی ایجاد نمیکنند که مقولۀ «مردم» را در مقام عمل ناکارآمد، تازه اگر نگوییم در کل دست نیافتنی، می گردانند، بلکه جزء لاینفک کارآمدی آشنا و در عین حال غریب این مقوله در سیاستند.
کتابفروشی اینترنتی آبان