توضیحات

مجموعۀ نصایح اخلاقی و عرفانی خواجه عبدالله انصاری عارف بزرگ قرن چهارم و پنجم هجری قمری خطاب به خواجه نظام الملک طوسی، در شش صفحه دفتری در اوایل قرن یازدهم هجری به دست استاد میرعماد الحسنی کتابت شده است. استاد میرعماد این نسخه خطی را برای یکی از عزیزان خود موصوف به نادرالعصر و فریدالدهر و موسوم به “محمد تقی الجبلی” همراه با آرزوی طول عمر نوشته است. این اثر بی نظیر در قرن دوازدهم هجری توسط آقا هادی از نقاشان بزرگ آن زمان به زیور طلا اندازی مابین سطور همراه با گل و بوته و نیز حل کاری با دو نوع طلا در حاشیه مزین شد و در سال 1329 ممهور به کتابخانه دولت شده و در گنج‌خانه نفایس خطی کاخ گلستان نگهداری می‌شود. گفتنی است، طرح روی جلد کتاب برگرفته از یک اثر قدیمی مربوط به قرن یازدهم هجری در مجموعه نسخ خطی کاخ گلستان است که پس از بازسازی کامل، مشخصات کلی کتاب به خط خود استاد میرعماد بر روی آن جاسازی و به طور برجسته داغ کوب شده است.
ابواسماعیل عبدالله بن ابی‌منصور محمد متولد دوم شعبان سال ۳۹۶ هجری قمری (۳۸۵ هجری شمسی) و درگذشته ٔ ۲۲ ذی الحجه سال ۴۸۱ هجری قمری (۴۶۷ هجری شمسی) در شهر هرات، معروف به «پیر هرات» و «پیر انصار» و «خواجه عبدالله انصاری» و «انصاری هروی»، دانشمند و عارف صوفی مسلک ایرانی بود. او به عنوان یکی از نوابغ ادبی و چهره‌های شاخص و خراسان قدیم در قرن ۱۱ میلادی (۵ هجری قمری) شناخته می‌شود که به عنوان مفسر قرآن، محدث، اهل فن جدل و استاد اخلاق، دستی بر آتش داشته‌است. عمده شهرت وی به خاطر فن سخنوری، اشعار و متون نغز و بی مانندش، به خصوص در مدح و ثنای خداوند به زبان‌های عربی و فارسی بوده‌است. وی از اعقاب ابوایوب انصاری است که صحابهٔ پیغمبر بود. مادرش از مردم بلخ بود و عبدالله خود در هرات یکی از شهرهای غربی افغانستان کنونی متولد شد و از کودکی زبانی گویا و طبعی توانا داشت چنان‌که شعر فارسی و عربی را نیکو می‌سرود و در جوانی در علوم ادبی و دینی و حفظ اشعار عرب مشهور بود و مخصوصاً در حدیث قوی بود و آمالی بسیار داشت و در فقه روش امام حنبل را پیروی می‌کرد. وی در تصوف از استادان زیادی تعلیم گرفت ودو بار به دیدار شیخ ابوالحسن خرقانی شتافت و این دیدارها تاًثیر زیادی در روحیات و منش وی داشته‌است. محل اقامتش بیشتر در هرات بود و در آنجا تا پایان زندگانی به تعلیم و ارشاد اشتغال داشت. انصاری شعر می‌سرود، ولی بیشتر شهرت وی به جهت رسالات و کتب مشهوری است که تألیف کرده‌است و از آن جمله‌است ترجمهٔ املاء طبقات‌الصوفیهٔ سلمی به لهجه هروی و تفسیر قرآن که اساس کار میبدی در تألیف کشف‌الاسرار قرار گرفته‌است. از رسائل منثور او که به نثر مسجع نوشته مناجات‌نامه، نصایح، زادالعارفین، کنزالسالکین، قلندرنامه، محبت‌نامه، هفت‌حصار، رسالهٔ دل و جان، رسالهٔ واردات و الهی‌نامه و صد میدان را می‌توان نام برد.
کتابفروشی اینترنتی آبان