توضیحات

از میان هنرهای تجسّمی اسلامی، نقش هندسی، که نخست در معماری روزگار کهن (به ویژه در مصر)، با دسترسی نداشتن به معیارهای اندازه گیری دقیق برای انتقال نقشه ساختمان ها به کار برده می شد و تنها با ریسمان و چندپاره چوب بهره گیری از آن میسّر می گشت، اهمیتی یافت و پایه ای گشت برای پیدایش نقش های دلکش و دلاویز اسلیمی. در این کتاب، اصول و شیوه پرداختن این نقش ها نمودار شده است و زیبایی‌های مندرج در بناهای اسلامی که سهم عمده ای از آن در ایران موجود است، به دست داده شده است. هندسه که اساس آن در تناسب و تقارن است در چند هنر اسلامی استفاده فراوان یافته است. هدف این پژوهش همانا پیگیری چگونگی پی بردن آدمیان است به اندازه ها و تصور کلی شکل های هندسی ترکیبی و فرآیند به کار گیری آنها در رشته های گوناگون هنر اسلامی. هنر اسلامی از نظر تاریخ آن مورد بررسی های گسترده ای قرار گرفته است ؛ ولی بررسی شیوه های هنری آن که متضمن پژوهش های علمی است و هم استادی فن، جز از سوی گروهی اندک طرف توجه نبوده است. نویسندگان این کتاب در تحلیل کار خود تا آنجا که این الگوهای هندسی را در روزگار کهن در معماری برای اندازه گیری به کار می گرفتند؛ دنبال کرده اند. در واقع در غیاب واحدهای اندازه گیری دقیق به بهره گیری از انتقال و انطباق یک نقشه به اندازه های مختلف از طریق جا دادن آن در یک ” دایره مبنا” در اندازه های گوناگون می پرداختند.
کتابفروشی اینترنتی آبان