توضیحات

نویسنده، منشا و چگونگی نگارگری و معماری متاثر از آیین بودا را در کشورهای هند، چین، کره، ژاپن، و کشورهای آسیای جنوب شرقی بررسی می‌کند. وی می‌گوید: “نگارگری بودایی مجموعهی پرکاری از پیکره‌های خدایان و اشیاست که از یک آموزگار فروتن و رهانندگان مهربان گرفته، تا ایزدان چند سر هراس‌انگیز و تا پیکره‌های اسرار آمیز و اشیای بسیار بغرنج سردرگم کننده را دربر می‌گیرد و این پیشرفتی بود از پیکره‌های نمادین آغازین (میل، درخت، تخت، چرخ، جانور و استوپه) تا نگاره‌های باروری و پیشکش آوردندگان، و سرانجام هم تا تندیس‌های انسانی بودا و بوداسفان (bodhisattva). در این وقت که کمابیش پانصد سال از درگذشت بودای تاریخی میگذرد محتوای نگارگری بودایی با دیگرگونیهای بنیادی که در داخل این دین رخ می‌دهد شکل می‌گیرد… نگارگری بودایی در خدمت آن است که یادآور حقایق جاودانهی این باشد، آن‌ها را حمایت و تقویت کند و توسعه و سبک آن که به سادگی از یک دیگر جدا نمی‌شوند، همچنان به شکل جزئی از تاریخ این دین باقی میماند. چون مقصد فرجامین آیین بودا تعالی این جهان فریب یعنی [رسیدن به] نیروانه (nirvgana) یا ساتوری (satori) است به هنری نیاز داشت که نگاره‌های آن بسیار آرمانی شده و بینهایت زیباتر از پیکره‌هایی باشد که در وجود این جهانی شخص دیده می‌شود”. کتاب حاضر با تصاویری چند از نگاره‌های بودایی به چاپ رسیده است.