توضیحات
مولف در این کتاب بر اساس پژوهشهای انجام یافته در خصوص “هنر اسلامی خاطرنشان میسازد: “هنر اسلامی از شبهجزیرهالعرب نشات گرفته است و مسجد اولین مکانی بود که هنرمند به خلاقیت در آن همت گماشت. به جهت اینکه مسجد این امکان را میداد که ماندگار باشد، مانند مسجد حضرت رسول در مدینه. اما دین اسلام به صورت یک پایه و اساس برای تمدن درآمد و مردم در صدد ایجاد ارتباط صور معماری و روشهای هنری با مفاهیم فکری و عقیدتی خود برآمدند و این امر در اذهان و قلوب آنان، نافذ گشت و رشد و نمو کرد. بدین ترتیب، طبیعت معماری و هنر جدید اسلامی شکل گرفت که در ابتدا از مسجد، حرکت آن آغاز شد و سپس بدون درنگ به صورت شکلهای ابداعی مختلفی نظیر خط، تصویر و همچنین به صورت اشکال معماری مثل مدرسه، مهمانخانه، بیمارستان و کاروانسرا، گسترش و توسعه یافت. هنر اسلامی به جهت وحدت و یگانگی خود از دیگر هنرها متمایز میگردد، همچنین این هنر به جهت تنوعش از دیگر هنرها جدا میگردد و ما بر این عقیده نیستیم که یک هنر مانند هنر اسلامی در عالم، به تنهایی حافظ هویت خود باشد”.