توضیحات

در تجربه مشارکتی، خودآگاهی ما از بین می‌رود و کاملاً در زمینه‌های تجربی جذب می‌شویم. تنها دسترسی مستقیم ما به «واقعیت ماورایی» از خلال این مشارکت روی می‌دهد. در واقع، بدون تجربه مشارکتی، تجربه دینی ناممکن است. به علاوه، تجربه عمیق مشارکتی، آگاهی حیرت‌افزا از واقعیت ماورائی است و این آگاهی ناگزیر با باور به لزوم مشارکت جستن در این واقعیت ماورائی و حس پروا، خشیت و صلح همراه است. اما تجربه دینی کامل، از تجربه مشارکتی گسترده‌تر است. موضوع اصلی این مطالعه، تجربه‌ای است مشارکتی در باب هنر به منزله راه اصلی به ژرفای بعد مذهبی. در فصل اول کتاب شمای کلی تجربه مشارکتی و تجربه دینی ترسیم می‌شود. نویسنده، فلسفه مارتین هیدگر را به منزله مبنای تحلیل به کار برده، اما هدفش تفسیر فلسفه هیدگر نیست. در فصل دوم، نظریه وایتهد در باب ادراک به کار برده شده است تا عملکرد تجربه مشارکتی با دقت بیشتر بررسی شود. در فصول بعدی موسیقی و نقاشی و ادبیات و معماری بررسی شده‌اند تا معلوم شود این هنرها نه تنها ما را به تجربه مشارکتی در باب بعد مذهبی میکشانند، آن بعد را برای ما تفسیر نیز می‌کنند.