توضیحات

فصل اول با عنوان اختراع عکاسی به روند شکل‌گیری عکاسی از اتاقک تاریک و روش هنرمندان و کاشفان این عرصه در سال‌های نخست پیدایش عکاسی تا ابداع روش‌های کالوتایپ، داگروتایپ و ثبت رسمی آنها می‌پردازد. همچنین این فصل اشاره‌ای دارد به نخستین واکنش‌ها در محافل هنری نسبت به هنر عکاسی. فصل‌های دوم تا هفتم نگاهی دارد به تغییر و تحولی که در اندیشۀ نقاشان نسبت به عکاسی به‌وجود می‌آید. در این فصل‌ها با ذکر تاریخ‌های متعدد، چگونگی روند غالب شدن عکاسی بر شیوه‌های نقاشی مینیاتور و گراورسازی شرح داده شده‌است. همچنین با استناد به نقل‌قول‌ها و نامه‌هایی از نقاشان و نیز با بررسی آثار عده‌ای از نقاشان و مقایسه‌شان با عکس‌هایی مشابه آنها به این امر می‌پردازد که دید عکاسانه در هنرمندان آن زمان نفوذ کرده‌است. در این بین نیز مؤلف نگاهی دارد در باب دیدگاه نظری دلاکروا درباره عکاسی، همچنین هم‌زمانی دو اندیشه غیر متعارف، یعنی مکتب واقعگرایی و دیگری، بخشیدن ویژگی روانی و کیفیت ذهنی نقاشی‌وار مورد بررسی قرار می‌گیرد و در ادامه اشاره‌ای می‌شود بر عکاسی غیر اخلاقی و انبوه تصاویر اندام برهنه و استفاده برخی هنرمندان از این تصاویر مبتذل. در فصل هشتم، با عنوان دگا و تصویر فوری، نویسنده با مروری کلی به روند شکل‌گیری ثبت لحظه‌های ناپایدار، به خصوصیت تصویری عکاسانه این هنرمند اشاره می‌کند. فصل نهم تماماً به بررسی روش علمی مایبریج در تصاویر حرکت و استقبال پرشور مردم در اروپا و آمریکا با عنوان بازنمایی حرکت در عکاسی پرداخته می شود. فصل دهم با عنوان عکاسی به عنوان هنر و هنر به عنوان عکاسی با معرفی کوتاه چند فرایند عکاسی به شرح اقدامات عکاسان برای دستیابی به روش‌هایی جدید و غیرمتعارف در جهت کسب اعتباری هم‌طراز با نقاشان می‌پردازد. از جمله به کاربردن شیوه‌ی صمغ بی‌کرومات. در دو فصل آخر تحت عناوین فراسوی عکاسی و فراسوی هنر، بار دیگر به واکنش هنرمندان در برابر عکاسی و همچنین به تاثیرات متقابل مکاتب هنر مدرن و عکاسی پرداخته شده است. با این تفاوت که در دوره‌ای کوتاه هنرمندان دیگر سعی در تقلید صرف از عکاسی نداشتند بلکه با طرح عقایدی چند، انزجارشان را نسبت به عکاسی مطرح می کنند و با تلاشی مصرانه سعی در ایجاد شیوه‌های جدیدی بودند که از توان عکاسی خارج باشد. همانند پدیدار شدن سبک پست امپرسیونیست. واکنش دیگری که از سوی هنرمندان دیده می‌شود و در فصل آخر به آن پرداخته شده، همگام شدن آن‌ها با عکاسی، ایده گرفتن از تجربیات انتزاعی عکاسی و خلق همزمانِ سبک‌های هنری نامتجانس است و در انتهای فصل در بخش هنر و عکاسی امروز، با نگاهی به روش هنرمندانی چون وارهول و رائوشنبرگ در استفاده از قطعه عکس، اشاره‌ای می‌شود به نفوذ همه جانبۀ عکس در هنر معاصر.
کتابفروشی اینترنتی آبان