توضیحات

کتاب حاضر، نمایشنامه‌ای است که درواقع ثبتی از پراکندگی است: جهانی که زبان مادری (که در نمایشنامه با هوم بادی نشان داده می‌شود، مادری که زیادی حرف میزند) در آن گم شده است. بازیابی او خشن و غیرقطعی است – بیشتر به جابه‌جایی اجباری میماند تا ترمیم. زنی که در انتهای نمایشنامه در آشپزخانه خانه‌ای کاملاً بریتانیایی نشسته است (هوم بادی تازه) یک خارجی است، زنی که خود را از فرهنگی بومی که کمر به نابودیاش بسته بیرون کشیده است، کسی که امنیتش درگرو پناهنده بودن است.