توضیحات

کتاب حاضر دربارۀ آرامستان ظهیرالدوله برپایه مستندات تاریخی می‌باشد. این کتاب درباره آرامستان ظهیرالدوله است. قبرستانی در محله دربند واقع در شمیران جایی که روزی ییلاق تهران بود. آرامستانی که همچون کتاب تاریخی با به خاک سپاری ظهیرالدوله آغاز شده است. صفحه به صفحۀ این آرامستان جایگاه ابدی هنرمندان، نویسندگان، ورزشکاران، سیاستمداران، نظامیان، موسیقی‌دانان، شعرا، ادیبان و … افرادی هستند که درتاریخ معاصر ایران نقشی مهم داشته‌اند، اشخاصی که امروزه کمتر کسی از نسل جوان آنها را می شناسد؛ بزرگانی که در زمان خود ستاره بودند. بخش نخست این کتاب شامل بیوگرافی علی خان ظهیرالدوله و زندگی سیاسی و اجتماعی او و انجمن اخوت و فعالیت های آن است. در بخش دیگر کتاب اسامی مدفونین در آرامستان ظهیرالدوله و شرح حال و بیوگرافی این افراد همراه با عکس و اسناد درج شده است. در بخش پایانی کتاب هم آلبوم تصویری از این افراد به چاپ رسیده است. تاریخچه آرامگاه ظهیرالدوله به درگذشت علی خان ظهیرالدوله برمی شود. وی سه شنبه بیست وچهارم ذیقعده سال 1303 خورشیدی در اثر سکته قلبی در باغ خود در جعفرآباد شمیران در گذشت و در جوار باغش در قبرستان عمومی (بین تجریش و امامزاده قاسم) دفن شد. در گذشته در این محل گورستان کهنه‌ای قرار داشت؛ اما پس از دفن ظهیرالدوله، این گورستان قدیمی را آرامگاه ظهیرالدوله خواندند. محل دفن ظهیرالدوله در زیر درختی بود که داغداغان نامیده می شد و ظهیرالدوله طی ایام حیات خود، اغلب در سایه همین درخت می نشست. وی قبل از دفن، به وسیله مولوی رشتی (بعدها او هم در همین جا دفن شد)، تغسیل شد و انجمن اخوت این قبرستان عمومی را محصور ساخت و قبرستان ظهیرالدوله نامید؛ قبرستانی که امروزه از جاهای دیدنی تهران محسوب می شود. از سال های 1340 به بعد، دفن اموات در این مجموعه ممنوع شد و دفن افراد در سال های 40 تا 50 با اجازه نامه خاص و آن هم به صورت محدود انجام می شد. آخرین تدفین در آرامگاه ظهیرالدوله در سال 1359 انجام شد. این آرامگاه تاریخی از جاهای دیدنی استان تهران در مرکز به تعداد می رود و آن را شبیه گورستان پرلاشز فرانسه می دانند. آرامستان ظهیرالدوله در سال 1378 از سوی سازمان میراث فرهنگى و گردشگرى استان تهران با تعداده 2001 در فهرست آثار ملى کشور به ثبت رسید.
کتابفروشی اینترنتی آبان