توضیحات

کتاب حاضر، مجموعه خاطراتي کاملاً واقعي از پرونده‌هاي جالب قضايي و برخوردهاي مردم عادي با يک قاضي دادگستري است. بعضي از اين خاطرات هم شگفت‌انگيز است هم خنده‌دار. اين کتاب، کتابي است که هم شما را مي‌خنداند و هم تصوير متفاوتي از دستگاه قضايي نشان مي‌دهد. این کتاب با احتساب مقدمه‌‌اش از 47 نوشتۀ کوتاه طنزآمیز تشکیل شده است. کارهای امین تویسرکانی صمیمی و دل‌نشینند. او در یک مقدمۀ ساده، رودررو با مخاطب سخن می‌گوید و نبض احساسات او را به دست می‌گیرد. در مقدمۀ کوتاه نویسنده، مخاطب، شوخ طبعی و از طرفی ساده‌‌لوحی نگارنده را باور می‌کند و همین کافی است که تا پایان با او همراه باشد.
نوشته‌های این کتاب کوتاهند و متنوع. نویسنده با نهایت صداقت اعلام می‌کند که از پرداختن به پرونده‌های کلان، ملی و امنیتی خودداری کرده است؛ البته خوانندۀ حرفه‌ای می‌داند که این‌هم نوعی شگرد نویسندگی و نوعی از آیرونی است، چون در‌هر‌حال، هرچه به جرم و جنایت و محکمه مربوط می‌شود لااقل به طور غیرمستقیم، جنبه‌ای انتقادی پیدا می‌کند. در میان خاطرات قاضی- راوی، از همۀ اقشار جامعه نمونه‌هایی داریم. از کیف‌قاپ و دانش‌آموز و مست و لاابالی و اراذل و اوباش و روان‌پریش و … چنین تنوعی بی‌شک، راه را برای ارتباط با مخاطب هموار می‌کند. برای نمونه در ماجرای «عبرت بگیرید» قاضی- راوی، با کیف ‌‌قاپی روبه‌‌روست، که پس از دزدیدن کیف خانمی، سوار بر موتور، به شدت با وانت نیسان برخورد می‌کند. قاضی به بیمارستان می‌رود؛ تا حرف‌های کیف‌‌قاپ را بشنود و مشتی جملۀ ادبی و پندگونه برای گفتن به کیف‌‌قاپ آماده می‌کند. طبق معمول کیف‌‌‌قاپ ابتدا از گفتن حقیقت امتناع و اظهار می‌کند که کیف خانم به موتورش گیر کرده؛ اما با نگاه قاضی به خود می‌آید و می‌گوید: «غلط کردم» قاضی هم با دیدن حال‌و‌روز کیف‌‌قاپ، برای دلداری دادن به او می‌گوید: «ان‌شاء‌الله سرقت‌های بعدی بی‌‌بلا». شیوه‌های بهره‌گیری از عناصر به وجود آورنده‌ی طنز همچون: «بزرگ‌نمایی»، «کوچک‌نمایی»، «بهره‌گیری از واژگان غیر مصطلح»، «جابه‌جایی»، «آیرونی» و … در کتاب حاضر به‌گونه‌ای است که خواننده را دچار ملال نمی‌کند. تنوع بهره‌گیری از این عناصر در کنار کپسوله و فشرده بودن روایت‌ها، جذابیت نوشته‌ها را افزایش داده است. نکتۀ دیگری که در جذابیت و ارتباط ساده‌تر با مخاطب به نویسنده یاری رسانده است، بهره‌گیری دو پهلو از طنز است. او تنها به جنبه‌های طنز در سوژه‌هایی که برگزیده اکتفا نمی‌کند. اینکه سوژه‌ها هرکدام به نوعی نکته‌های طنزآمیز در پرونده و شخصیتشان دارند، تنها یک بعد ماجراست. شیوۀ برخورد قاضی- راوی با شخصیت و جرم مراجعانش و به‌طور‌کل نحوۀ پرداخت شخصیت او، جنبه‌های طنز‌آمیز اثر را غنا می‌بخشد.
کتابفروشی اینترنتی آبان