توضیحات

این قطعه در 1964 هنگامی که احمد پژمان دانشجوی آکادمی موسیقی وین بوده است، نوشته شده است و توسط ارکستر سمفونیک رادیو وین اجرا شده است. احمد پژمان از قدیمی‌ترین، متواضع‌ترین، باسوادترین و متخصص‌ترین اهالی موسیقی معاصر ایران به شمار می‌رود که علاوه بر موسیقی فیلم به اجراهای ارکسترال نیز اهتمام می‌ورزید و چهره‌ای آکادمیک و آوانگارد در موسیقی پاپ ایران به حساب می‌آید.
احمد پژمان به گواه آثار و همکاری با شمار زیادی از آهنگسازان، از معدود موزیسین‌هایی است که تقریبا همه‌ اهالی موسیقی از او به احترام یاد می‌کنند و کارش را قبول دارند. او در عین آشنایی با موسیقی کلاسیک غرب، موسیقی ایرانی را هم خوب می‌شناسد. پژمان در ۱۳۱۴ خورشیدی در لار استان فارس متولد شد. در دوران دبیرستان در تهران به فراگیری ویولن نزد حشمت سنجری پرداخت و تئوری موسیقی را نزد حسین ناصحی فراگرفت. پس از چندی به عنوان نوازندهٔ ویولن به ارکستر سمفونیک تهران راه یافت و در دورهٔ رهبری سنجری و هایمو تویبر در ارکستر حضور داشت. احمد پژمان درباره بیوگرافی خود، علاقه اش به موسیقی و عشقش به ایران گفته است:من از زمانی که خودم را شناختم به ایران و فرهنگ ایرانی خیلی علاقه داشتم. من در ایران در دانشگاه زبان انگلیسی خواندم. همان دوران دانشجویی با متن انگلیسی شاهنامه مواجه شدم که نویسنده بزرگی نوشته بود و همان موقع شاهنامه را در ذهنم با موسیقی تجسم می کردم. دوست داشتم، هر کاری می کنم، ایرانی باشد. خودم را از ایران سوا نکنم و بروم مثلا اروپایی بشوم و آن گونه فکر کنم. ایران همیشه مساله من بوده و هست. مهم این است که خودمان باشیم. دیدم آنهایی که از فرهنگ خودشان تغذیه می کنند تا چه اندازه در دنیا موفق هستند. آنها بتهوون و موتسارت نمی خواهند، کسی را می خواهند که حرف خودش را بزند. آن زمان برای ارکستر صبا که رهبرش دهلوی بود، قطعات ایرانی- فرنگی می نوشتم. موسیقی کلاسیک کار می کردم اما عاشق موسیقی ایرانی بودم، چون خیلی روی من تاثیر می گذاشت. بعد که به خارج از ایران رفتم و تحصیل موسیقی کردم، ییشتر به موسیقی ایرانی علاقه مند شدم. یادم است، استادی داشتیم که به ما «تِم و واریاسیون» درس می‌داد. به همه کلاس گفت تِم بنویسید. تمی که من نوشتم، مقداری ریتم و فواصل ایرانی داشت. تم مرا که دید گفت این خیلی زیباست اگر تمامش کنی، شرایطی مهیا می کنم که اجرا شود. البته الان اگر ببینم حتمالا هزار تا اصلاحیه دارد! ولی اجرا شد. سال دوم هم قطعه دیگری نوشتم یک راپسودی بود که آن را هم با مایه های ایرانی نوشتم.
کتابفروشی اینترنتی آبان