توضیحات

کتاب حاضر نظر اصلی نویسنده در این حوزه است که شهر دستاورد جمعی انسان‌ها و محصول فرهنگی است که با گذشت زمان، خود نیز مانند انسان‌ها بالغ می‌شود، به خودآگاهی می‌رسد و خاطره می‌اندوزد؛ خاطرات و معناهایی که در محمل‌هایی فرمی ذخیره و انباشت می‌شوند، که در این حوزه است. نویسنده در این کتاب هم‌زمان هم به کارکرد باوری جنبش معماری مدرن معترض است، هم می‌کوشد معماری و شهرسازی را به جایگاه اصلی خود بازگرداند، و هم تا اندازه‌ای به تحلیل قواعد تکوین فرم شهر می‌پردازد. کتاب معماری شهر منبعی مهم برای شناخت ساحت‌های ذهنی نویسنده و خصوصیات عصر اوست. در حوزه معماری و شهرسازی اغلب نویسنده را به‌واسطۀ مفهوم «حافظۀ جمعی شهر» می‌شناسیم؛ مفهومی که تأمل مداوم در آن، به ویژه با توجه به خلق‌و‌خوی شهرسازی حاکم در ایران یک ضرورت است. با نگاهی حتی اجمالی و آنچه در دهه‌های اخیر بر شهرهای ایران رفته، جا دارد هر روز از خود بپرسیم که چیزی را چه کسی قرار است روایتگر «ما» و روزهایی باشد که شهرهایمان را از سر گذرانده می‌گذرانند؟ سال‌هاست حافظۀ جمعی‌مان به‌طور مداوم در حال تخریب است. صفحات مجازی را که زیر نظر می‌گذارنیم روزی نیست که از خبر تخریب یا نادیده گرفته شدن آن پیوندهایمان با تاریخ شهرهایمان اندوهگین نشویم و احساس استیصال نکنیم، و یا با خبر کوچکی از ثبت و حفظ یک بنای ارزشمند اندکی امیدوار نشویم. گذشته که هیچ، با خاطراتی جمعی که هر روز تولید می‌شوند چه می‌خواهیم بکنیم؟
کتابفروشی اینترنتی آبان